خداوند متعال می فرمايد:

«أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُزْجِي سَحَابًا ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُكَامًا فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ وَيُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ جِبَالٍ فِيهَا مِنْ بَرَدٍ فَيُصِيبُ بِهِ مَنْ يَشَاءُ وَيَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ يَشَاءُ يَكَادُ سَنَا بَرْقِهِ يَذْهَبُ بِالأبْصَارِ»(۲)
«آيا نديدى كه خداوند ابرهايى را به آرامى می‌راند، سپس ميان آن‌ها پيوند می دهد، و بعد آن را متراكم می سازد؟! در اين حال‏، دانه‏ هاى باران را می بينى كه از لا به‏ لاى آن خارج می ‏شود؛ و از آسمان از كوه‏‌‌هايى كه در آن است [ابرهايى كه همچون كوه‏‌ها انباشته شده ‏اند] دانه‏ هاى تگرگ نازل می كند، و هركس را بخواهد بوسيله آن زيان می رساند، و از هركس بخواهد اين زيان را برطرف می ‏كند؛ نزديك است درخشندگى برق آن [ابرها] چشم ها را ببرد!»

کلمه «مِنْ بَرَدٍ» بيان برای «جِبَالٍ» است. يعنی كوه‌هايی از تگرگ و قطعه‌های يخ.(۳) و كوه‌های يخ در آسمان به معنای مختلف تفسير شده است از جمله؛

۱. كنايه از توده عظيم تگرگ به وسيله ابرها در دل آسمان به وجود می‌آيد؛
۲. توده عظيم ابر همانند كوه؛
۳. توده عظيم ابر در آسمان به شكل كوه ديده می‌شود، البته اگر از طرف بالا(يا از درون هواپيما) نگاه كنيم، اين مطلب بهتر قابل درک است.(۴)

در آيه مورد بحث ابرهای بلند صريحاً به كوه‌هایی از يخ اشاره می‌كند. دانشمندان نيز با پيشرفت فنون به ابرهای متشكل و مستور از سوزن‌های يخ رسيده‌اند. حتی برخی از دانشمندان در تشريح ابرهای رگباری طوفانی، چندين بار از آنها به عنوان كوه‌های ابر، يا كوه‌های از برف ياد كرده اند.(۵)

در نتيجه این آیه، به صورت غير مستقيم به «برف» اشاره كرده است.

منبع: قاموس قرآن، ج ۴، ص: ۷(با تصرف)

پی نوشت ها:
۱- معين، محمد، فرهنگ معين، تهران، انتشارات اميركبير، چاپ هشتم،۱۳۷۱ش، ج ۱، ص ۱۱۹۳
۲- سوره نور، آيه ۴۳
۳- قرشی، سيد علي‌ اکبر، قاموس قرآن، تهران، انتشارات دارالكتب الاسلاميه، ماده «برد»
۴- مكارم شيرازی، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دارالكتب الاسلاميه، ج ۱۴، ص ۵۰۴
۵- همان، به نقل از يار و ياران در قرآن، ص ۱۴۰و